אַ גוטן וואָך

[yossig1]

אַ גוטן וואָך

אַ גוטן אָוונט און א גוטע וואָך איך בין זייער צופרידן צו זיין דאָ אויפן פורום. דאָס איז די ערשטע מאָל וואָס איך שרייב. מיין יידיש האָב איך געלערנט פון מיינע שוויגער עלטערן עליהם השלום. פאַר מיין חתונה איך האָב ניט געקענט די שפראַך. (באַשולדיקט מיר מיין שגיאות) איך האָב אַ בוך מיט שיינע קינדער לידער. דעם בוך האָט מיין שווער פלעגט ליינען צו מיינע טעכטער ווען זיי זענען געווען קליין. די בוך איז "וואַקסן, וואַקסן בלימעלעך" און די שרייבער איז ה.ערליך געדרוקט געוואָרן אין דרום-אפריקה אין 1964. די ערשטע ליד איז: וואַקסן, וואאקסן בלימעלעך. וואַקסן, וואַקסן בלימעלעך טיף אין אונדזער גאָרטן גרעסערע און קלענערע געפינען וועט איר דאָרטן. די קאָלירן שיינינקע, צו קוקן - אַ מחיה. יעדער טאָג אַלץ פרישינקע בלעטעלעך גאָר נייע. באַגיס איך מיינע בלימעלעך, און גיב א צאַרטן ריר. און ווען איך קום פון שול אַהיים, זיי וואַרטן שוין אויף מיר.

 

[ייִדישיסט]

אַ גוט וואָך דיר אויך

ברוכים-הבאים צו אונדזער קליין הײַזעלע

ממש אַ זיס קינדערליד האָסטו אַהער געבראַכט, שכּויח אויף דעם. איך ווייס נישט פֿאַר וואָס אָבער ס´האָט זיך מיר געלייענט אויטאָמאַטיש דאָס ליד מיטן ניגון פֿון "קלאַפּט דער האַמער איינס, קלאַפּט דער האַמער צוויי…", אויך אַ זיס ליד. [דערצייל עפּעס וועגן דײַן ייִדיש, פֿון וואַנעט שטאַמט זי (ליטוויש, פּויליש) אאַז"וו]

 

[בן אהרון]

ברוך הבא און א גוטע וואך !../images/Emo140.gif

 

[yossig1]

א ביסל היסטוריע און נאך א ליד.|בלון

אַ גרייסע דאַנק פאַר די וואַרעמע WELCOME. דעם ליד וואָס איר האָט דערמאָנט קען איך ניט. איך בין געבוירן געוואָרן דאָ אין לאַנד 61 יאר צוריק. מיין עלטערן געקומען צו ישראל אין 1921 אַלץ קינדער און זוווישן זיך גערעט נאָר עברית. מיין באָבע און זיידע גערעט א ציבראָכענע עברית געמישט מיט יידיש. זיי זענן פון פולניה. מיין טאַטע געקומען פון אוקראינה (דנייעפראָפעטראָווסק- ייקאַטערינאָסלאַוו) און גערעט מיט אונדז נאָר עברית. מיין ווייב איז געקומען אַלץ א 11 יאָריקע מיידל פון וילנה. איר עלטערן גערעט נאָר רוסיש און יידיש. פון זיי האָב איך געלערנט די שפראך. מיין שוויגער, עליה השלום, איז געווען זייער פאַרנומען מין יידישע ליטעראַטור. זי האָט גערעט אַזאַ ליטווישע יידיש וואס פאר מיינע אוירן איז געווען אַזוי ווי מוזיק. זי איז געווען אַקטיוו אין צוזאַמענטרעפונגן(?) מיט אירע שטעטישע, און ליינען פון יידישע ליטעראַטור און פאָעזיע. דאָרטן, אין דעם שטוב, איך האָב געלערנט מיין יידיש. עס פעלט מיר א סאך, און איצטער האָב איך אָנגעהייבן אַ קורס אין יידיש, און איך וואַרט יעדן וואָך זאל שוין קומען דאָנערשטיק צו האָבן די 2/1 2 שעות מיט די גרופע און די לערערקע. נו, צו פיל גערעט פאָר איין מאָל. און איצטער, נאָך א ליד פון ה.ערליך:- חנה´לעס געבויירן-טאָג עס איז די קליינע חנה´לע געוואָרן זיבן יאָר. פאַרפלאָכטן אירע צעפעלעך, מיט בענדעלעך -- די האָר. דאָס הויז איז פול מיט קינדערלעך, מתנות אָן א צאָל: איינע ברענגט אַ טעדי-בער, א צווייטע ברענגט אַ "דאָל". א דריטע ברענגט א העזעלע- א העזעלע וואָס טאַנצט. חנה´לע, זי קוקט אוף דעם, און ס´פנימל עס גלאַנצט. זיבן קליינע ליכטעלעך ווי נאָדעלעך די גרויס - די מאַמע צינדט זיי פריילעך אָן, און חנהלע לעשט אויס. די קינדערלעך צעזינגען זיך, עס העלפט דער טעדי בער. חנהלע פאַרשעמט זיך באַלד און לאָזט אַרויס אַ טרער... זיי אַלעמען געזונט און זאָל זיין שטיל און גוטע נייעס.