"גוט מארגן" - "א גוטן טאג"
אין דער אמתן, ווען מע טראכט גוט אריין טרעפט מען טאקע אויס אז קיינער אגט נישט ביים אנקומען אין דער פרי ביי דער ארבעט "א גוטן טאג". מע זאגט נאר "גוט-מארגן". דאס הייסט אז "גוט-מארגן" זאגט מען ווען מע באגעגנט זיך אין דער פרי, און ווען מע צעשיידט זיך זאגט מען "א גוטן טאג". גאטליב איז טאקע גערעכט. דער פונקטלעכער גרענעץ פון צווישן "א גוטן טאג" און ווייטער, צי ס´איז 12 א זייגער מיטאג צי שפעטער, ווייס איך נישט. איך מיין אז ס´האט צו טאן מיטן געפיל. ווען מע שפירט אז דער טאג אין שוין נישט א "מארגן" זאגט מען שוין נישט גוט מארגן. די זעלבע מעשה ווי מיטן "גוט-מארגן" איז אויך מיטן "גוטן-אוונט". ווען מע באגעגנט זיך אין דעם אוונט זאגט מען "(א) גוטן(-)אוונט" און מע צעשיידט זיך זאגט מען "א גוטע נאכט". אין דער גאנצער עניין האט א פשוטע סיבה. "מארגן" איז כראנאלאגיש פארן "טאג" (וואס נעמט אריין אין כלל דעם גאנצן טאג), "אוונט" איז אויך כראנאלאגיש פארן "נאכט" (וואס באטייט אויך די גאנצע נאכט). און פארשטייט זיך אז קודם טרעפן זיך צוויי מענטשן און דערנאך צעשפרייטן זיי זיך, דעריבער זאגט מען אויך די געווינטשן לויטן סדר היום.