טייערע, ליבע פריינט
איך באדויער זייער וואס עס קומט מיר ניט אויס צו שרייבן אזוי אפט ווי איך וואלט געוואלט... וואס קאן מען טאן אז די טאג-טעגלעכע ארבעט נעמט צו אזויפיל צייט און מי? איך באקלאג זיך אבער ניט, ווייל די ארבעט איז מיר צום הארצן... א הארציקן ישר-כוח פאר אייער נאכפרעגן זיך. איך פריוו פון צייט-צו-צייט נאכצופאלגן אונדזער ליבן און טייערן פארום און בין תמיד גליקלעך געוואויר צו ווערן, אז עס איז פול מיט לעבן און ווילן זיך צו פארנעמען און טיילן מיט אלץ וואס האט צו טאן מיט אונדזער מאמע-לשון און דער יידיש יידישער קולטור. ווי נאר עס וועט ווערן א ביסל ווייניקער געאיינגט מיט דער צייט וועל איך, מירצעשעם, אומבאדינגט זיך ווידער באווייזן מיט מיינע לאנגע מגילות אויף אונדזער פארום... א ווארעמען גרוס אייך אלעמען, פיל געזונט, הצלחה און שמחת-הנפש! -- ווי עס ווינטשט אייך פונעם גאנצן הארצן, אייער, קערבאלע