במילון PIV הפירוש
profano. Tiu, kiu ne estis inicita en sanktaĵojn, misterojn ks: kompreneble la rezultatoj de tia sperto estas tenataj en plej granda sekreto antaŭ la profanojZ; estas malpermesate al la profanoj eniri en framasonan templon. ☞ laiko.
נראה לי שהכוונה לחילוני ומורז'ן כרגיל דייק יותר
ראו להלן מ PIV
sakrilegi/oZ Θ Malrespekta ago kontraŭ sanktigita persono, objekto aŭ loko.
sakrilegia. Prezentanta sakrilegion: sakrilegia gesto, atenco.
sakrilegii (ntr) Fari sakrilegion. ☞ profani.
ועוד
profani (tr) Konduti kiel profano, t.e.:
1 Malobservi la sanktecon de religiaĵoj: profani preĝejon per adulta intrigo, sanktan vazon per malpia uzo; ne profanu per furiozo k per mortigado la templon de l’ diinoZ; ĉar la titolado de Dio per «Sinjoro» estas io tro triviala k profananta […]Z.
2 Malobservi la respekton ŝuldatan al io aŭ iu: se troviĝos inter ni persono, kiu profanas nian feston per persona ambicio, ni ĉiuj deturnos nin de liZ; ni ne profanu tiun profundan senton per teoriaj klarigojZ; mi estis jam preta protesti, ke la kanajlo tiel profanas mian nomonZ. ☞ atenci, malsanktigi.
profanado. Ago de tiu, kiu profanas ion: la profanado estis ordinare punita per morto.
profananto. Tiu, kiu profanas ion.
profaneco. Karaktero profana.